Przed 154 laty urodził się ksiądz Bolesław Wróblewski - postać nieco zapomniana, chociaż jest patronem jednej z ulic w Częstochowie. Kapłan diecezji częstochowskiej, wieloletni proboszcz parafii katedralnej, społecznik, który zawsze chętnie pomagał wszystkim, którzy od niego pomocy oczekiwali.
Bolesław Bonawentura Wróblewski urodził się 19 sierpnia 1867 roku w Rzuchowie w powiecie kolskim. Był synem urzędnika sądowego Wojciecha Wróblewskiego i Eufemii Franciszki z Majewskich. Ukończył gimnazjum w Kaliszu. W 1884 roku rozpoczął naukę w seminarium we Włocławku. W 1889 roku przyjął święcenia kapłańskie. Pracę duszpasterską rozpoczął w miejscowości Warta w powiecie sieradzkim. Od 1890 roku pracował w parafii św. Zygmunta w Częstochowie, a następnie w parafii św. Barbary.
W 1894 roku został proboszczem parafii Rędziny w powiecie częstochowskim, w której podjął się budowy kościoła parafialnego (1897-1901). W 1906 roku został proboszczem w kolejnej parafii w Wolborzu w powiecie piotrkowskim.
Ksiądz Wróblewski angażował się bardzo aktywnie w działalność narodową, za co był represjonowany. Rosyjski zaborca zakazał mu pracy oraz pobytu w guberniach warszawskiej, piotrkowskiej, lubelskiej i siedleckiej i objął nadzorem policji. W kolejnych latach został proboszczem w Praszce koło Wielunia, w której rozbudował kościół i zaangażował się w działalność miejscowych organizacji społecznych.
W październiku 1917 roku objął probostwo parafii Świętej Rodziny w Częstochowie (katedra). Tutaj też zaangażował się w działalność społeczną i charytatywną, głównie na rzecz dzieci. W 1918 roku został członkiem zarządu Towarzystwa Dobroczynności dla Chrześcijan, a od 1925 roku jego prezesem. W 1919 roku został posłem do Sejmu Ustawodawczego Rzeczypospolitej Polskiej z poparcia Związku Ludowo-Narodowego. W trakcie walk polsko-ukraińskich o Lwów był jednym z założycieli Komitetu Niesienia Pomocy dla Lwowa. Bardzo aktywnie angażował się także w pomoc powstańcom śląskim. Należał do zarządu częstochowskiego oddziału Polskiego Czerwonego Krzyża. Był wykładowcą na organizowanych przez PCK szkoleniach. W 1925 roku został współorganizatorem budowy Pomnika Nieznanego Żołnierza w al. Sienkiewicza w Częstochowie.
Swoją postawą duszpasterza i społecznika zyskał wielkie uznanie wśród mieszkańców Częstochowy. W trakcie okupacji niemieckiej zaangażował się w pomoc materialną Polakom wysiedlonym z innych regionów kraju. Bardzo aktywnie pomagał także ludności żydowskiej. Teren parafii katedralnej w Częstochowie sąsiadował z gettem. Ksiądz Wróblewski widząc tragedię Żydów włączył się w niesienie pomocy. Przede wszystkim zajął się ratowaniem dzieci żydowskich. Gdy tylko była taka możliwość zaufani współpracownicy księdza wyprowadzali z getta dzieci, które znajdowały schronienie na terenie parafii. Ksiądz Wróblewski wywoził je następnie poza Częstochowę i umieszczał u zaufanych polskich rodzin. Udało mu się w ten sposób uratować co najmniej kilkadziesiąt dzieci. Pomagał również dorosłym Żydom, organizując schronienie, dostarczając żywność i dokumenty.
W 1944 r. za swoją działalność został dotkliwie pobity przez funkcjonariuszy gestapo, którzy przeprowadzali rewizję w jego mieszkaniu. Nie znaleźli jednak żadnych śladów jego działalności. Na skutek tego zajścia ucierpiała siostra ks. Wróblewskiego, która w wyniku dotkliwego pobicia zmarła.
Ksiądz Wróblewski zmarł 7 czerwca 1951 roku. Pochowany został na cmentarzu Kule. Warto wspomnieć, że w 1937 roku za swoją działalność został odznaczony Medalem Niepodległości i Złotym Krzyżem Zasługi.
T. Ś.
