Jak poinformował na Facebooku radny Jan Springwald ponadroczne starania o nadanie nazwy „Bulwar Ludwika Okwieki” obiektowi przy ul. Sportowej przyniosły efekt.
30 sierpnia 2021 r. lubliniecka Rada Miasta przyjęła uchwałę w sprawie nadania nazwy nowemu bulwarowi wybudowanemu pomiędzy rzeką Lublinicą a kortami tenisowymi przy ulicy Sportowej. Będzie on nosić nazwę Bulwaru im. Ludwika Okwieki – niekwestionowanego przywódcy NSZZ „Solidarność” na Ziemi Lublinieckiej w latach 80-tych i 90-tych. Propozycję nadania nazwy złożył (i zabiegał o to od ponad roku) przewodniczący klubu Forum Samorządu Lublinieckiego Jan Springwald, reprezentujący również lubliniecką „S”. Serdecznie gratulujemy!
Ludwik Okwieka
(22.05.1926 – 21.05.2006)
Po protestach i strajkach, jakie odbyły się w sierpniu 1980 r. w Przedsiębiorstwie Produkcyjno-Remontowym Energetyki w Lublińcu, na cewkarni generatorów i wydziale mechanicznym, 23 sierpnia 1980 r. zawiązał się Komitet Robotniczy, którego przewodniczącym został wybrany Ludwik Okwieka. 12 listopada 1980 r. nastąpiły wybory pierwszej Komisji Zakładowej Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” PPRE Lubliniec. Pierwszym przewodniczącym KZ został wybrany Ludwik Okwieka, który stanął na czele 20-osobowej Komisji Zakładowej.
Na terenie miasta Lublińca przewodniczący Komisji Zakładowych zorganizowali i powołali Międzyzakładową Komisję Koordynacyjną NSZZ „Solidarność”. Przewodniczącym MKK został wybrany Ludwik Okwieka, który podczas Mszy św. w dniu 3 maja 1981 r. na lublinieckim rynku, zorganizowanej przez NSZZ „Solidarność”, wygłosił przemówienie, w którym odważył się wspomnieć o zbrodni katyńskiej popełnionej przez władze ZSRR i przypomniał datę 17 września 1939 r. – napadu na Polskę przez ZSRR. Wywołało to konsternację wśród słuchaczy i działaczy związkowych oraz wzburzenie władz samorządowych i partyjnych, w związku z czym Ludwik Okwieka w końcu maja został odwołany z funkcji przewodniczącego MKK.
Po ogłoszeniu stanu wojennego przeciwko narodowi 14 grudnia 1981 r. o godz. 6 rano Komisja Zakładowa PPRE przekształciła się w Komitet Strajkowy i ogłosiła strajk okupacyjny – jako protest przeciwko wprowadzeniu stanu wojennego i internowaniu działaczy „Solidarności”. Po rozbiciu strajku przez ZOMO Okwieka ukrywał się przez 22 miesiące i 14 dni do czasu ogłoszenia amnestii. Po ujawnieniu się prowadził punkt kolportażu tzw. „bibuły” dla Lublińca, był jego głównym odbiorcą ze struktur podziemnych w Częstochowie.
Po wznowieniu legalnej działalności NSZZ „Solidarność” 22 sierpnia 1989 r. został ponownie wybrany przewodniczącym Komisji Zakładowej, którym pozostawał do 4 grudnia 1991 r. Był również przewodniczącym MKK do 3 października 1997 r. W latach 1989-1991 był członkiem Zarządu Regionu NSZZ „Solidarność” w Częstochowie.
Wspomnienie za „Forum Społeczno-Gospodarczym Ziemi Lublinieckiej” (nr 11/2006)
